HISTORIA OŚRODKA

Jadowniki Mokre to niewielka wioska położona w powiecie tarnowskim, otoczona lasami i stawami, w gminie Wietrzychowice, w odległości 30 km od Tarnowa. Jadowniki liczą ok. 1000 mieszkańców i zajmują obszar 1446,29 ha. Jest to urokliwa miejscowość z przepływającą pośrodku rzeką Kisieliną, z największym w gminie kompleksem leśnym, który zajmuje około 450 ha. Wieś leży w północno – wschodniej części województwa małopolskiego, w dorzeczu Dunajca i Wisły.

Tutaj, w przysiółku Jadownik Mokrych - Dębowych Domach urodził się Józef Kowalczyk, obecnie Prymas Polski.

Arcybiskup
Józef Kowalczyk
Prymas Polski

Urodził się 28 sierpnia  1938 roku w Jadownikach Mokrych. Uczęszczał do Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w Olsztynie.

Święcenia kapłańskie przyjął 14 stycznia 1962 z rąk biskupa warmińskiego Józefa Drzazgi. Przez dwa lata pełnił posługę kapłańską, jako wikariusz, w parafii Świętej Trójcy w Kwidzynie.

W 1964 rozpoczął studia w zakresie prawa kanonicznego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, skąd po roku udał się do Rzymu, aby kontynuować studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1968 uzyskał doktorat.

Następnie odbył studia specjalistyczne w zakresie jurysprudencji kościelnej w Studium Rotalnym, uzyskując dyplom adwokata rotalnego i podjął pracę w Najwyższym Trybunale Apostolskim Roty Rzymskiej w charakterze obrońcy węzła małżeńskiego. Odbył również studia z zakresu archiwistyki i uzyskał dyplom archiwisty w Tajnym Archiwum Watykańskim.

W 1969 rozpoczął pracę w centrum chrześcijaństwa w Watykanie. Najpierw pracował w Kongregacji do spraw Dyscypliny Sakramentów, a następnie w Sekretariacie Stanu, gdzie z polecenia papieża Jana Pawła II zorganizował Sekcję Polską i objął jej kierownictwo. W 1978 objął funkcję przewodniczącego Komisji ds. publikacji pism i przekładów obcojęzycznych dzieł Karola Wojtyły. Jednocześnie był redaktorem naczelnym polskojęzycznego wydania czternastu tomów nauczania papieża Jana Pawła II.

26 sierpnia 1989 Jan Paweł II mianował ks. Prałata Józefa Kowalczyka nuncjuszem apostolskim w Polsce. Sakrę biskupią otrzymał 20 października 1989 roku w Bazylice Świętego Piotra na Watykanie z rak Ojca Świętego Jana Pawła II.

Jako nuncjusz – po pięćdziesięcioletniej przerwie – zorganizował Nuncjaturę Apostolską w Warszawie, przedstawicielstwo dyplomatyczne Stolicy Apostolskiej w niepodległej Polsce. Jest dziekanem Korpusu Dyplomatycznego.

Arcybiskup Józef Kowalczyk zawsze dbał o dobro swojej „Małej Ojczyzny”- wioski Jadowniki Mokre. Widząc problemy społeczne jej mieszkańców postanowił, przy współpracy i życzliwości ludzi o otwartym i hojnym sercu, utworzyć Środowiskowy Dom Samopomocy, który ostatecznie przybrał nazwę Ośrodek Opiekuńczo – Rehabilitacyjny dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Caritas Diecezji Tarnowskiej w Jadownikach Mokrych

Historia powstania Ośrodka

Pierwsze oficjalne spotkanie na temat realizacji pomysłu budowy Ośrodka miało miejsce 4 marca 1997 r. w Tarnowie w obecności Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej Bpa Józefa Życińskiego, Ambasadora Republiki Włoskiej Giuseppe Balboni Acqua, Wojewody Tarnowskiego Wiesława Wody i Dyrektora Caritas Diecezji Tarnowskiej księdza Antoniego Mikruta.

W pierwotnej koncepcji Ośrodek miał funkcjonować jako Polsko – Włoski Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci Niepełnosprawnych, ponieważ Ambasada Republiki Włoskiej była zaangażowana w budowę placówki. Owocna współpraca i wzajemna życzliwość, trwająca do dnia dzisiejszego, jest przykładem wrażliwości, otwartości i miłości względem człowieka będącego w potrzebie.

9 czerwca 1997 r. Ojciec Św. Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę Ośrodka. Miało to miejsce w kościele św. Jadwigi w Krakowie w obecności Nuncjusza Apostolskiego w Polsce, Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej, Dyrektora Caritas oraz przedstawicieli władz samorządowych i mieszkańców Jadownik Mokrych.

5 lipca 1997 r. Abp Józef Kowalczyk dokonał uroczystego poświęcenia placu pod budowę Ośrodka. Autorem projektu budynku był architekt Maciej Nejman. Prace budowlane trwały od października 1997 r. do jesieni 2000 r.

W czerwcu 2000 r. Bp Wiktor Skworc Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej powołał na stanowisko dyrektora Ośrodka ks. Marka Koguta, powierzając mu utworzenie struktur organizacyjnych placówki, kierowanie nią i objęcie opieką duszpasterską.

Uroczyste poświęcenie i otwarcie Ośrodka miało miejsce 12 czerwca 2001 r. Dokonali tego Abp Józef Kowalczyk Nuncjusz Apostolski w Polsce oraz Bp Wiktor Skworc Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej w obecności wielu dostojnych gości. Ośrodek powstał dzięki dotacjom i ofiarom różnych instytucji, takich jak: Komitet Integracji Europejskiej, Ambasada Republiki Włoskiej, PFRON, Nuncjatura Apostolska, Fundacja „Renovabis” z Niemiec, Maltańska Służba z Treviru, KRUS. Oprócz ww. instytucji darczyńcami byli m.in.: Nuncjusz Apostolski w Polsce Abp Józef Kowalczyk, Biskup Tarnowski Wiktor Skworc, Wojewoda Tarnowski Wiesław Woda, wierni diecezji tarnowskiej oraz indywidualni ofiarodawcy z kraju i USA. Pozostałe wydatki pokryła Caritas Diecezji Tarnowskiej, która jest właścicielem Ośrodka.

Jesienią 2000 roku rozpoczęto budowę Domu Miłosierdzia, w którym zamieszkały Siostry ze Zgromadzenia św. Brata Alberta, świadczące posługę na rzecz podopiecznych Ośrodka.

Następną inwestycją, mającą poszerzyć bazę rehabilitacyjną Ośrodka, była budowa krytego basenu. Rozpoczęto ją pod koniec 2003 r. Twórcą projektu budowlanego był architekt Adam Krzeczkowski. 1 lipca 2006 r. odbyło się otwarcie i poświęcenie obiektu.

W styczniu 2007 r. rozpoczęto budowę Izby Pamięci Jana Pawła II oraz Domu Czasowego Pobytu dla Pacjentów Ośrodka, którą poświęcono 28 sierpnia 2008 r. w 70 rocznicę Urodzin Abpa Józefa Kowalczyka.

3 września 2011 r. miało miejsce otwarcie i poświęcenia groty solnej, służącej inhalacji, relaksacji, muzykoterapii i światłoterapii.

Kolejne plany inwestycyjne związane z rozbudową Ośrodka są wynikiem nieustającego zaangażowania Abpa Józefa Kowalczyka, obecnego Prymasa Polski w pomoc osobom niepełnosprawnym oraz troski o rozwój Jego Małej Ojczyzny.

Równolegle z rozwojem bazy materialnej, Ośrodek sukcesywnie poszerzał zakres swojej działalności. Pierwszą placówką zaistniałą w strukturach nowopowstałego obiektu był Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Intelektualnie. Równocześnie Ośrodek zaczął organizować Turnusy Rehabilitacyjne dla dzieci i dorosłych. W kolejnych latach powstawały dalsze jednostki: Zakład Rehabilitacji Leczniczej, Niepubliczna Szkoła Podstawowa Specjalna, Niepubliczne Gimnazjum Specjalne, Niepubliczna Szkoła Przysposabiająca do Pracy, Placówka Opiekuńczo – Wychowawcza Wsparcia Dziennego, Ośrodek Interwencji Kryzysowej. Ośrodek zapewnia szeroki zakres nowoczesnych metod rehabilitacyjnych i terapeutycznych.

Energiczny rozwój Ośrodka w ciągu minionych 10 lat, jest owocem wytężonej pracy wykwalifikowanego zespołu ponad stu osób, który tworzą: rehabilitanci, pedagodzy, lekarze, pielęgniarki, psycholodzy, logopedzi, hipoterapeuci, dogoterapeuci, instruktorzy terapii zajęciowej, opiekunki osób niepełnosprawnych, pracownicy administracyjno – biurowi, pracownicy gospodarczy. Wszyscy oni na co dzień swoją ofiarną służbą świadczą pomoc niepełnosprawnym, chorym oraz znajdującym się w potrzebie. Wypełniają tym samym wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do wrażliwości na ludzkie cierpienie i czynnie realizują chrześcijańską wyobraźnię miłosierdzia.